Vorig jaar schreef ik deze blog:
Oma's huisvlijt Toe maar, lees maar even, dan ga ik zo weer verder.
Klaar?
Het is al weer ruim een jaar verder (schaam me dood), maar eindelijk is de sprei dan toch klaar!
Het is een deken geworden, van 110 x 130 cm. Er zitten 165 bloemen in (ik hield er een paar over). En terwijl ik al die bloemen aan elkaar naaide, heb ik regelmatig aan mijn oma gedacht. Wat een werk moet dit geweest zijn. Wat een doorzettingsvermogen, wat een geduld! Dit was bij lange na niet de enige sprei die mijn oma haakte hoor. Nee, ze heeft er tientallen gehaakt. Maar aan deze sprei kun je heel goed zien dat ze al 84 was. Want er zitten niet alleen 2 soorten garen in, maar de bloemen zijn ook niet allemaal hetzelfde. Ik kwam ook bloemen tegen met 13 blaadjes, in plaats van 12. En het hart van de bloemen is ook niet altijd hetzelfde (kijk maar naar de foto). Voor mij maakt dat deze sprei nóg waardevoller. Het laat zien hoe mijn oma is: gewoon doorgaan!
Oma's sprei heeft me wel aangespoord om toch ook eens verder te gaan met mijn omslagdoek. Want zo lang als die er al ligt, dat zou mijn oma niet gebeuren. Inmiddels is het al wel een flinke sjaal hoor. Maar het is nog géén omslagdoek. Zo samen naast elkaar op de bank is het wel een mooi gezicht.
Dus na al die jaren. Heel veel liefdevolle uren van overgrootoma. Daarna heel wat liefdevolle uren van oma. En tot slot heel wat liefdevolle uren van mama. Megan is al lang geen baby meer. En uit het peuterbed is ze ook al lang gegroeid. Maar op elfjarige leeftijd beseft ze des te beter hoe bijzonder deze sprei is. Hij gaat niet op haar bed, maar op de bank. Want ik wil er voorlopig nog even naar kijken!
Oh, en oma? Die hoopt in september 96 jaar te worden. Ik ga volgende week met die sprei en die bos bloemen naar haar toe. "kijk eens oma!"
5 opmerkingen:
En wat is hij prachtig geworden! Een jaar geleden had je het al laten zien. Ik keek op toen ik gisteren een tweet van je las dat hij bijna af was. Dat de bloemen verschillend zijn is juist mooi. Een pronkstuk gehaakt door oma is het allermooist.
Hij is heel mooi geworden en ook heel bijzonder.
Wat een ontzettend waardevol sprei! Eentje met een verhaal, over doorzetten, geweldig! Ik vind hem prachtig. Ik heb er ook 1 van mijn oma met sleetse plekken, die krijgen we allemaal met de jaren ;-)
Wat een waardevol familiestuk is dit geworden, prachtig!
Ongelofelijk wat een werk hebben jullie daar aan gehad.
Herken het ook wel...vorig jaar toen mijn dochter nog een vrolijke Pip slaapkamer had begon ik heel enthousiast aan een roze granny voor op haar bed. Nu een jaar later is het sprei nog niet veel groter dan wieg formaat en haar slaapkamer niet meer vrolijk gekleurd maar strak grijs/wit.
Nou ja... tegen de tijd dat mijn eerste kleinkind geboren word zal hij vast wel klaar zijn haha.
Groetjes, Sas
Een reactie posten